7 jaar geleden werd ik al vroeg gewekt. Ik voelde iets wat ik niet kende. Het kwam om een bepaalde tijd en ik wist: “Er staat vandaag wat te gebeuren”.
Een paar uur later, na eerst heerlijk ontbeten te hebben, belden we het ziekenhuis. Ik mocht langskomen. Na wat onderzoeken was wel duidelijk dat ik deze dag zou bevallen. We gingen weer terug naar huis, om een paar uur later terug te keren naar dezelfde ziekenhuiskamer als ik deze ochtend had.
Pijnbestrijding
Rond 18 uur werd de pijn steeds erger, had ik nog geen 10 centimeter ontsluiting en vroeg ik pijnstelling. Heerlijk voor mij. Tussen de weeën door sliep ik bijna. En op de monitoren was nu al eerder te zien dat ik een wee kreeg dan dat ik het voelde.
Spannend vond ik het toen ik mocht persen. Het ging ook niet vanzelf. Sven wist de weg niet goed te vinden en ik kon hem niet goed sturen, mede door de pijnbestrijding. Ook maakten ze tot twee keer toe een sneetje in zijn hoofd om een schedelelektrode te kunnen te plaatsen. Om zo te meten hoeveel hij van de pijnbestrijding had binnen gekregen.
Daar was hij, wat een magisch moment
Maar om 21:45 uur was hij er, onze zoon. Wat was dat bizar mooi om mee te maken. Zo’n waardevol moment met z’n drietjes. Helaas was ik nog wel wat afwezig door de pijnbestrijding. En kon ik er nog niet zo voor hem zijn zoals ik het had gewild.
Na de controle bleek dat hij een flinke bult op zijn hoofdje had. We hielden hem twee weken lang in de gaten of hij de afvalstoffen zelf kwijt kon raken of dat hij onder de ‘lamp’ moest. Ik zat deze tijd niet op een roze wolk. De borstvoeding lukte niet goed, ik was onzeker, zat niet lekker in mijn vel en de slapeloze nachten braken mij ook echt wel op. Ik vind dit nog steeds wel pijnlijk als ik het hier over heb. Ik wilde zo graag genieten, en tegelijkertijd was er van alles wat mij daarvan weerhield.
Met de wetenschap van nu
Met de wetenschap van nu had ik een aantal dingen toch anders gewild of gedaan. Zo had ik waarschijnlijk minder snel om pijnmedicatie gevraagd. Artsen informeerde mij dat dit nauwelijks invloed heeft op het kind. Inmiddels weet ik dat een kind een geboorte graag samen wil doen met zijn moeder. En wanneer je pijnmedicatie krijgt, raak je uit contact met je kind. Mogelijk had hij dan geen bult op zijn hoofd gehad. En was er minder onrust geweest in de eerste twee weken.
De positieve kant van de pijnbestrijding zie ik ook. Het heeft mij veel minder stress opgeleverd. Stress is ook iets wat je doorgeeft op je kind via de navelstreng. En heeft zijn effecten op de baby. Het maakt het kind bijvoorbeeld onrustig.
Verjaardag
En vandaag is hij 7 jaar geworden. Een echte vent die gek is op zijn vader, moeder en grote broer. De verbinding die ik de eerste weken wel voelde, maar moeilijk tot uiting kon brengen hebben we in de tijd daarna meer dan goed kunnen maken. Dagelijks knuffelen, er voor hem zijn op belangrijke momenten en wanneer hij iets niet durft het in zijn tempo laten doen. Zo ging hij bijvoorbeeld met 4 jaar al de Space Mountain in (achtbaan in Disneyland), maar durfde hij maar lastig onder water te gaan met zijn hoofd. Inzicht en zelfvertrouwen geven en stapje voor stapje verder komen. En dit gun ik elk kind.
Met een ‘Geboorte in kaart’ pakket krijg je inzicht wat je kind nodig heeft. Komt er meer rust en ontspanning binnen het gezin. Ook heb ik een pakket voor zwangeren. Wanneer jij meer informatie vooraf wil hebben over de bevalling, kan je bij mij terecht voor 1 informatieve sessie. Zodat je goed voorbereid de zwangerschap in gaat. De keuzes op een andere manier kan maken, omdat je meer informatie en inzicht hebt, dan enkel de medische kant.
Aanbieding
Omdat Sven jarig is deze week, trakteer ik: Als jij vòòr 4 oktober een ‘geboorte in kaart’ afspraak inplant voor de maand oktober of november, krijg je niet alleen als bonus een gratis Q&A sessie van een half uur (t.w.v. €49,-) ook krijg je deze hechtingsposter (€4,95) en €15,- extra korting op het door jouw gekozen GIK pakket.