In 2017 kwam ik in een bore-out terecht. Een bore-wat? Ja, naast een burn-out heb je ook de bore-out. Ik kende het zelf niet, maar kwam er al snel achter.
“Ik kwam mijn bed niet meer uit van de pijn.”
MIDWEEKJE RELAXEN
We waren in februari op vakantie. Een heerlijk midweekje weg met ons gezin. Halverwege de week kwam ik mijn bed niet meer uit. Mijn spieren leken verkrampt en mijn gewrichten leken wel ontstoken. Elke beweging werd belemmerd en deed ongelooflijk veel pijn. Door het slikken van Ibuprofen, en later kwam daar ook nog paracetamol bij, hield ik mij nog een paar weken op de been. Ik had geen idee wat er met mij gebeurde. “Hoe nu verder?”. “Ik was toch niet ziek?”.
Doordat ik in 2011 jaar geleden een burn-out heb gehad, wist ik wat de signalen daarvan waren. Ik let altijd op die signalen, zoals pijn in mijn onderrug of hoofdpijn. Deze signalen waren er dit keer niet en toch was ik compleet verkrampt geraakt.
WELKE HULP IN TE SCHAKELEN?
Ik kwam al snel terecht bij de huisarts. Op haar aanraden heb ik een aantal keren bloed laten prikken. Deze bloeduitslagen waren goed, hooguit kon het een griepvirus nog zijn welke ik twee weken voor de vakantie had gehad. Hier kwam ik voor mijn idee niet verder. Toen ook de Ibuprofen en paracetamol niet meer werkte besloot ik naar de Arboarts te gaan. Voor mij was dit een heel belangrijke eerste stap om van de pijn af te komen
ONBEWUST WERD BEWUST
In gesprek met de Arboarts werden twee situaties helder. Op mijn werk had ik weinig tot niets meer te doen, er was geen uitdaging meer (bore-out), en ik wist dat mijn functie zou ophouden te bestaan. Als gevolg daarvan stelde ik mij als slachtoffer op in plaats van dat ik genoot van de tijd die er nu ‘over’ was. Daarnaast belande ik in een situatie waarin ik ik iemand heel graag wilde helpen, terwijl diegene helemaal niet geholpen wilde worden op mijn manier. In de eerste situatie ‘klaagde’ ik mijn werkgever aan dat ik te weinig te doen had, in de tweede situatie ‘klaagde ik aan’ omdat diegene niet geholpen wilde worden.
Ik was (onbewust) keihard aan het werk, zonder bevrediging, wat zijn effect op mijn lijf had.
“Nu ik wist wat het probleem was, kon ik zelf aan de oplossing werken.”
Zodra ik mij bewust was van wat er speelde, kon ik er wat aan doen. De Arboarts gaf mij handvatten om de situaties om te draaien. In de eerste situatie was dat, dat ik mocht genieten van de ‘vrije tijd’, in de tweede situatie was dit door te beseffen dat ik niet hoefde te redden. Ik kon hooguit mijn hulp aanbieden, maar dat was aan de ander om te kiezen daar gebruik van te maken of niet. Nu ik het zo schrijf, lijkt het makkelijk, hier zat echter wel een acceptatieproces bij, waardoor dit tijd in beslag nam.
PIJNVRIJ
Dat ik mij nu bewust was van wat er gebeurde bij mij, bracht mij veel rust! Ik kon vrijwel direct stoppen met de medicijnen, de kramp werd snel minder en daarmee ook de pijn.
IN MIJN KRACHT
Deze ervaring heeft mij geholpen om inzicht te krijgen in onbewuste patronen. Niet alleen van mijzelf, ook in die van anderen. Voor mijn cliënten zijn deze inzichten heel verhelderend en waardevol gebleken. Tegelijkertijd is het ook moeilijk en soms zelfs frustrerend, omdat het in eerste instantie heel irritant is om te weten in welke ‘onbewuste en niet werkende patronen’ je elke keer toch weer stapt.
Totdat het patroon bewust doorbroken wordt. Dan komt de trots naar voren en begint het zelfvertrouwen te groeien.
Herken je deze situaties en kan jij hier ook wel hulp bij gebruiken? Wil jij ook je onbewuste niet werkende patronen doorbreken, neem dan voor meer informatie contact met mij op.