Ik zag mijzelf naar de deur lopen. Drukte op de bel en wachtte af op wat zou komen. Ik stond te trillen op mijn benen. Dat gebeurt bij mij, wanneer ik in mijn ogen, oneerlijk behandeld word en mij gefrustreerd voel. Het voelde spannend en ook zelfverzekerd. Er was zojuist een gesprek tussen ons geweest, waarbij ik ervaarde dat er woorden werden verdraaid, woorden in mijn mond werden gelegd en vervolgens werd mijn mond gesnoerd. De deur werd open gedaan door haar man. Ik wilde zijn vrouw graag spreken, maar dat kon nu niet. Zij waren daar nu niet voor in. Nog steeds een afstandelijke sfeer, maar ik wist het hem nu te keren.
HET VRIENDINNETJE WAS VERWOND
Een paar minuten daarvoor was een vriendinnetje van onze zoon verwond geraakt door haar zoon. Ik ben niet zo’n ouder die bij elk ruzie tussen beiden komt. Ik vind dat kinderen zelf in staat zijn te bepalen met wie ze wel en niet om willen gaan en dat als er ruzie is, dat zij dit soort situaties zelf op kunnen lossen. Als ouder kan je ze tips geven en leren naar hun gevoel te luisteren. Maar omdat zij echt verwond was achtte ik dit een situatie om na te vragen wat er nu gebeurd was. De jongen die dit gedaan had gaf aan dat het een grapje was en gaf excuses en de situatie was klaar.
Dat dacht ik althans, maar toen kwam zijn moeder in de deuropening en ik praatte haar bij. Zij haalde verhaal bij haar zoon, hij verdraaide het verhaal van wat hij daarvoor tegen mij had gezegd en zijn moeder gebruikte daarop weer woorden die helemaal niet gezegd waren. Ik was verbouwereerd over wat er in korte tijd gebeurde, probeerde mij te verweren, maar mijn mond werd gesnoerd doordat zij zei dat zij dat meisje beter kende dan ik en zij dus precies wist hoe het gegaan was. Bij alles wat ik zei bleef zij herhalen dat zij het meisje beter kende dan ik en ik ik kon niet anders dan de discussie afkappen en weggelopen. Trillend, verbouwereerd, boos en gefrustreerd.
WAT GEBEURDE HIER?
Ik moest even tot bedaren komen. Mijzelf even tot de orde roepen en wilde feitelijk kijken naar wat er nu gebeurde:
- Doordat er een ander verhaal kwam, was ik helemaal overdonderd en daarmee uit het veld geslagen.
- Ik voelde mij aangevallen, omdat er in mijn ogen woorden verdraaid werden, de situatie anders geschetst werd en dominante taal gebruikt werd. Hierdoor kwam ik in een -ik noem het maar- vijandige discussie terecht.
- Doordat zij bleef herhalen dat zij het vriendinnetje beter zou kennen dan ik, voelde het voor mij dat mij de mond gesnoerd werd.
- Ik vroeg mijzelf af of er een aanleiding was, waardoor zij op deze manier reageerde en kon deze niet terug herleiden.
- Ik had last van deze situatie en wilde van mijn frustraties af. Ik wilde graag weten wat er nu achter deze situatie zat en of ik iets anders had kunnen doen.
STOOM AFBLAZEN EN WEER TERUGGAAN
Na een half uur stoom afgeblazen te hebben, ben ik dus teruggegaan. Alsof ik naar mijzelf keek, belde ik aan. Even ging door mij heen: “Wat ben je aan het doen? Wat als het straks nog erger wordt?”. Maar ik kon én wilde niet meer terug. Er werd open gedaan door haar man en er hing direct weer een -kom niet dichterbij mij en praat niet met mij- sfeer. Hij gaf koeltjes aan dat hij geen zin had om het er over te hebben. Ik gaf aan dat ik dit geen fijne manier van communiceren vond en dat ik niet op deze manier het gesprek wilde afsluiten.
Toen opende hij zich: “We praten niet, want wij krijgen altijd het gezeik te horen over onze kinderen”, aldus haar man. Ik stond te trillen op mijn benen, maar bleef rustig. Hij vervolgde: “De grote kinderen hadden het steeds gedaan ten opzichte van de jongere kinderen en hier was al menig discussie over gevoerd met ouders en elke keer kregen hun kinderen de schuld. Hierdoor kwamen zijn kinderen nauwelijks meer buiten.”.
HIER WAS DE OPENING
Dit was dus wat ik voelde, maar wat er niet werd gezegd. Hier was de opening. Dit was waar het om draaide. Dit ging niet om mij of over het vriendinnetje dat verwond was geraakt. Dit ging over gesprekken die zij met andere ouders hadden gevoerd, waar zij niet uitkwamen, die veelal in de beschuldigende sfeer bleven, waardoor zij nog met veel frustratie zaten. En ik was hier de zondebok voor.
Ik ben hier aandacht aan gaan geven, heb naar ze te geluisterd. Langzamerhand merkte ik dat hij en later kwam zijn vrouw er toch ook bij, ontdooiden. En zo konden we wel in gesprek gaan. Allebei onze kant vertellen en werden er excuses aangeboden.
Ik ben het nog steeds niet eens met wat zij zeiden en hoe zij deden, maar door naar elkaar te luisteren, mijzelf serieus te nemen, ben ik veel rustig geworden en liet ik de frustraties daar waar ze vandaan kwamen.
Voor mij heeft het in dit geval geholpen om weer opnieuw in gesprek te gaan. Iets wat ik voorheen echt niet deed. Het heeft mij heel veel opgeleverd. Zelfvertrouwen, zelfrespect, ontspanning en een positieve ervaring.
Voor mij hebben de onderstaande tips mij geholpen:
- Zeg het wanneer jou iets dwars zit.
- Houdt het gesprek bij jezelf. Wat het met jou doet, wat jij hoorde en wat jij ervaarde.
- En geef aan hoe je het graag anders ziet.
- Blijf rustig, ga niet mee in de frustratie van de ander.
Tenslotte: Je hebt geen invloed op hoe de ander reageert. En je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn. Zorg er voor dat je naar elkaar luistert. En respecteer elkaars mening.
Mocht jij ook willen leren om met dit soort situaties om te gaan, laat dan een reactie hieronder achter, of bericht mij op 06-10597131, dan neem ik contact met je op.
